Profesor Adam Wodziczko
Adam Wodziczko – urodzony 8 VIII 1887 roku w Słotwinie jako syn inżyniera kolejowego Feliksa i Ludmiły ze Spisów.
Do gimnazjum uczęszczał w Tarnowie, Krakowie i Jaśle. Tam w 1906 zdając maturę ukończył szkołę średnią z bardzo dobrymi wynikami.
Do 1910 roku studiował nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, w szczególności botanikę. W latach 1912 -1920 pełnił na UJ funkcję asystenta przy katedrze Anatomii i Fizjologii Roślin.
Doktoryzował się w 1916 roku na podstawie rozprawy O pewnej reakcji chemicznej żywych komórek śródskórni, opracowując materiały przywiezione przez prof. Raciborskiego z Jawy.
W latach 1916 – 1918 pełnił służbę wojskową jako bakteriolog w Jugosławii.
Od 1920 roku był profesorem – adiunktem w Akademii Rolniczej w Bydgoszczy, prowadząc równocześnie wykłady jako zastępca profesora na Uniwersytecie Poznańskim. W 1921 habilitował się z botaniki na UJ na podstawie pracy Badania nad rozmieszczeniem fermentów utleniających u roślin.
W 1922 został profesorem nadzwyczajnym w Katedrze Anatomii i Fizjologii Roślin Uniwersytetu Poznańskiego i związał się z tą placówką do końca życia. Zakład Botaniki Ogólnej pod kierownictwem Wodziczki stał się jednym z przodujących zakładów uniwersyteckich.
W 1925 roku Wodziczko powołał do życia na terenie Wielkopolski i Pomorza społeczną organizację Ligę Ochrony Przyrody.
W roku akademickim 1930/1931 był dziekanem Wydziału Matematyczno- Przyrodniczego UP, a w 1936 roku otrzymał nominację na profesora zwyczajnego. W 1938 roku dzięki jego zabiegom powstało oficjalnie Seminarium Biocenotyki i Ochrony Przyrody (działające faktycznie od 1935 roku).
W listopadzie 1939 roku wysiedlony z Poznania, okupację hitlerowską spędził w Krakowie, gdzie od 1940 roku uczył w Szkole Handlowej, a potem w Szkole Melioracyjnej. Brał też czynny udział w nauczaniu na Tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich. Do Poznania powrócił w marcu 1945 roku.
Dokonania Adama Wodziczki zaowocowały utworzeniem Wielkopolskiego Parku Narodowego.
Adam Wodziczko żył 61 lat. Zmarł 1VIII 1948 roku w Poznaniu, tam też został pochowany na cmentarzu jeżyckim . Był żonaty z Janiną Tomkowicz; miał córkę Ewę, z zawodu lekarkę.
Dzień Patrona
Pierwszy Dzień Patrona w formie Dnia Nauki odbył się w naszej szkole dwa lata temu. Został on świetnie przyjęty zarówno przez uczniów naszej szkoły, jak również nauczycieli, dlatego jest kontynuowany.
Taka forma promowania nauki jest odpowiedzią na społeczne oczekiwania oraz trendy w zatrudnieniu. Promujemy nauki ścisłe, bo to one są przyszłością i takie jest zapotrzebowanie na rynku pracy. Wśród naszych uczniów wzbudzamy chęć zadawania pytań i poszukiwania odpowiedzi na nie, cenimy niestandardowe rozwiązania oraz kreatywność. Poszerzamy wiedzę i umiejętności oraz rozwijamy twórcze myślenie.
Każdy Dzień Patrona posiada własny temat przewodni, którego trzymają się autorzy prac i stoisk. Dwa lata temu: Graj w zielone, Dlaczego to spada?
Uczniowie mogą zaspokoić tutaj potrzebę poznawania i odkrywania świata, kontaktów społecznych – bardzo często uczniowie przygotowując pokaz współpracują w parach lub w grupach. Działają – sami odkrywają i sprawdzają prawa natury.
Przy realizacji Dnia Patrona współpracują nauczyciele przyrody, zajęć technicznych, nauczania początkowego.
Uczniowie chętnie biorą udział w zajęciach, interesują się naukami przyrodniczymi i technicznymi. Na koła naukowe uczęszczają także uczniowie słabsi, którzy zaciekawili się nauką.
